Akcenty w języku angielskim a stereotypy

Dla nas Polaków akcenty to ciekawa rzecz. Wiemy, że istnieją, ale praktycznie ich nie doświadczamy. Oczywiście, istnieją różnice pomiędzy różnymi regionami Polski, gdzie niektóre słowa są nowe albo jakieś wyrażenia różnią się od tych znanych nam. Rzadko jednak się zdarza, żebyśmy nie byli w stanie zrozumieć innego Polaka.

Co się tyczy języka angielskiego, to rozbieżności są ogromne.

Duże różnice znajdziemy już na samych Wyspach Brytyjskich, a jak do tego dodać Stany Zjednoczone, Kanadę, Australię i inne kraje w których angielski jest popularny, to różnice są nie do zliczenia.

Niektórzy jednak porywają się na to ciężkie zadanie,  jakim jest rozróżnienie najpopularniejszych akcentów w języku angielskim,  jak na przykład w tym filmiku:

Nierzadko akcent z jakim mówimy sugeruje osobom nas słuchającym skąd pochodzimy. Jak pokazują badania, ludzie oceniają jakimi jesteśmy osobami i jaki jest nasz status materialny na podstawie tego, jak mówimy.

Poniżej znajduje się parę przykładów pokazujących, jak badani oceniali osobę mówiącą z danymi akcentami (słuchaczami byli amerykanie):

akcent nowojorski –mało inteligentny, arogancki, z niższych klas społecznych

akcent południowy (USA) – atrakcyjny, ale mało inteligentny

akcent brytyjski – bardzo inteligentny, prawdopodobnie bogaty

akcent szkocki – miły, twardy, trochę biedny

akcent niemiecki – inteligentny, surowy, arogancki

akcent hiszpański – inteligencja poniżej przeciętnej, lekko przyjazny, szczery

Wszystkie te reakcje wynikają ze stereotypów, jakie związane są z danymi narodowościami lub mieszkańcami danych rejonów. Nowojorczycy są uważani za aroganckich przez tempo życia jakie tam prowadzą i przez często prezentowane przekonanie o wyższości ich miasta nad innymi. Osoby z południa często są pojmowani jako farmerzy. Jak pokazuje historia, to tam najwolniej docierają bardziej postępowe idee i mieszkańcy są tradycjonalistami. Brytyjczycy nieodłącznie kojarzeni są z królową, stąd skojarzenie z wyższymi sferami i bogactwem. Niemcy zawsze są łączeni ze swoim zorganizowaniem i chłodem.

Disney również używa różnych akcentów

Innym przykładem jest użycie akcentów w popkulturze. Biorąc za przykład bajki Disneya, praktycznie wszystkie główne postaci mają ustandaryzowany amerykański akcent, podczas gdy czarne charaktery albo śmieszne postaci przybierają akcenty obcokrajowców.

Przykładem może być akcent brytyjski w Królu Lwie – jedynie najczarniejszy charakter, który zabija Mufasę mówi z tym akcentem.

Sebastian – krab z Małej Syrenki mówi z jamajskim akcentem i w filmie występuje jako głupiec.

Jako ostatni przykład posłuży nam postać Świecznika w Pięknej i Bestii, który ma mocny francuski akcent i jest pomocnikiem głównej bohaterki.

Umysły dzieci są bardzo chłonne i właśnie wczesne lata dziecięce są czasem kiedy pokazujemy im co jest dobre a co złe. Jeżeli ulubione bajki Disneya nauczą je, że inaczej brzmiące znaczy złe, gorsze, głupsze lub o niższym statusie, to te wartości przeniosą najpierw do szkoły a potem do życia.

Stereotypy są bardzo krzywdzące, gdyż realnie mogą wpłynąć na jakość życia jednostki. Dzieci bywają gnębione w szkole przez środowisko, jakie reprezentują. Osoby ubiegające się o pracę mogą mieć trudności, bo brzmią na „niegodnych zaufania”. Ostatecznie również osoby z „niechlubnymi” akcentami mogą trafiać na szklany sufit w pracy, gdy próbują zajść wyżej w swojej karierze.

Osobiście jestem ciekawa, jak brzmi polski akcent dla native speakerów, kiedy mówimy po angielsku.

Gdy pracowałam w Walii, moja kierowniczka, tłumacząc mi bardzo proste zadania, traktowała mnie protekcjonalnie. Po jakimś czasie jednak wszystko uległo zmianie. Przekonała się, że jestem dobrym pracownikiem, niezależnie od tego skąd pochodzę i z jakim akcentem mówię.

Stereotypy są ciężkie do wyplewienia ze naszych umysłów. Dopóki jednak będziemy świadomi, że mogą one wpływać na nasze osądy, dopóty będziemy mniej skłonni do oceniania ludzi zbyt pochopnie.

Autorka: Joanna – fanka języków obcych i dobrego akcentu w angielskim

Powiązane artykuły